Het kan niet anders
We weten dat het niet anders kan. Dat het nodig is om zo nog grotere problemen te voorkomen. Dat het leven móet stilstaan. Dat is pijnlijk. Pijnlijk voor al die mooie en ambitieuze plannen die we hadden voor de komende tijd. Pijnlijk voor de dingen die we zouden willen leren. Voor de projecten die we op zouden willen zetten. Voor de bruiloften en festivals waar al veel energie in was gestoken. Pijnlijk voor de vriendschappen en familiebanden die we eens zouden aanhalen. Pijnlijk voor de momenten dat wij afscheid moeten nemen van dierbaren en dat maar in een beperkt gezelschap mogen doen. Pijnlijk voor de hele maatschappij.
Liefde en saamhorigheid
Maar tegelijkertijd gebeurt er iets moois. Ineens zien we ontroerende initiatieven ontstaan. De horecaondernemer op de hoek gaat maaltijden bezorgen aan drukke zorgmedewerkers. Jongeren schuiven een briefje onder de deur van hun oudere buren met de vraag of ze nog boodschappen nodig hebben. De studenten geneeskunde passen op de kinderen van de artsen zodat zij hun werk kunnen doen. Artiesten geven concerten in lege zalen, met livestream om de mensen thuis een hart onder de riem te steken. De medewerkers van het verzorgingstehuis trekken alles uit de kast om de bingo op afstand door te laten gaan. Er ontstaan spontane balkonconcerten. Sportinstructeurs geven vanuit het park een work-out aan de bewoners van het tegenoverliggende appartementencomplex. We applaudisseren samen voor de vitale beroepen. We zien liefde en saamhorigheid, dwars door de angst en het verdriet heen.
Samen verantwoordelijkheid nemen
Al vanaf het moment dat Keijzer werd opgericht, doen we ons best om een steentje bij te dragen aan de maatschappij. Door mensen te verbinden. Door mensen te stimuleren tot zinvol gedrag. Door mensen te overtuigen van duurzame denkwijzen. Maar deze crisis zet ook ons weer even met beide benen op de grond. Want we merken nu maar al te goed: de basis ligt in samen. Je kunt nog zulke mooie projecten opzetten en campagnes draaien, de daadwerkelijke basis van het succes is het gevoel van saamhorigheid. Van samen dingen willen oplossen. Van samen verder willen komen. Van samen verantwoordelijkheid nemen. Dát is de motor van onze maatschappij.
Reality-check
En dat is ook voor ons bij Keijzer weer een wijze les. Het is een reality-check die ons even van een afstand laat kijken naar waar we dagelijks zo druk mee zijn. Het zorgt ervoor dat we het grotere geheel niet uit het oog verliezen. En dat we met nóg meer motivatie de schouders zetten onder onze mooie projecten waarmee we voor verbinding en begrip zorgen. Zo komen we er op sommige vlakken misschien beter uit. Laten we ons daarvoor inzetten. En die saamhorigheid vasthouden. Ook ná corona.
